Przepisy podatkowe w agroturystyce

Podstawowe informacje dla kwaterodawcy przy prowadzeniu gospodarstwa agroturystycznego.

1. Ustawa o swobodzie działalności gospodarczej z dnia 2 lipca 2004 roku

 (Dz. U. Nr 173 poz.1807) wraz z  przepisami  wprowadzającymi tę ustawę

 (Dz. U. Nr 173 poz. 1808).

              Podstawowym aktem prawnym regulującym prowadzenie działalności gospodarczej jest Ustawa z dnia 2 lipca 2004 roku o swobodzie działalności gospodarczej.

    Ustawa ta „reguluje podejmowanie, wykonywanie i zakończenie działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz zadania administracji publicznej w tym zakresie”. (Art.1 Ustawy)

  Zgodnie z ustawą

             działalnością gospodarczą jest zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły (Art. 2 Ustawy)                

          Dla działalności turystycznej prowadzonej przez rolników w gospodarstwach rolnych ustawa przewiduje wyjątek (Art. 3 Ustawy):

              ,,przepisów ustawy nie stosuje się do działalności wytwórczej w rolnictwie w zakresie upraw rolnych oraz chowu i hodowli zwierząt, ogrodnictwa, warzywnictwa, leśnictwa i rybactwa śródlądowego, a  także wynajmowania  przez   rolników  pokoi,  sprzedaży  posiłków  domowych  i  świadczenia  innych usług  związanych  z  pobytem turystów".

                Ustawa o swobodzie działalności gospodarczej nie definiuje jednak takich pojęć jak ,,rolnik" czy też wynikają one jednak pośrednio z definicji zawartych w innych ustawach w zależności od ich potrzeb. Jednak dla stosowania przepisów o swobodzie działalności gospodarczej można przyjąć, że: gospodarstwo rolne to grunty, budynki, urządzenia i inwentarz, które służą faktycznie celom produkcji rolnej.

                   Świadczenie zatem usług turystycznych w gospodarstwie rolnym - w oparciu o zabudowania, grunty i inne zasoby gospodarstwa, wyklucza zmianę ich charakteru i naruszenia podstawowej funkcji jaką jest produkcja rolna. Kryterium to musi być spełnione przede wszystkim w odniesieniu do świadczenia ,, innych usług związanych z pobytem turystów". Natomiast wynajmowanie pokoi oraz sprzedaż posiłków domowych może odbywać się także w oparciu o inne zasoby niż grunty i budynki służące produkcji rolnej, jednak pod warunkiem , że świadczy je rolnik.

Świadczenie usług turystycznych z ofertą usług złożonych, obejmujących kilka świadczeń nie zawsze będzie wymagało wpisu do rejestru organizatorów turystyki i pośredników turystycznych. Jeżeli są to usługi noclegów i żywienia w jednym obiekcie, uznaje się, że jest to jedna usługa hotelarska.

W przypadku zaś rolnika – łączenie kilka usług np. nocleg, wyżywienie oraz „inne usługi związane z pobytem turysty” w gospodarstwie rolnym zgodnie z Art. 3 ustawy nie nosi znamion działalności gospodarczej.

Przepisy podatkowe

                     Przepisy podatkowe związane z prowadzeniem działalności gospodarczej w turystyce regulują przepisy ustawy:

1. Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity z roku 2000 Dz. U. Nr. 14 poz. 176 z późn. zm.),

2. Ustawa z dnia 12 listopada 2003 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. 2003 r. Nr 202 poz.1956),

Podatek dochodowy

             Dla wielu grup usługodawców wiejskich istnieje w dalszym ciągu możliwość całkowitego zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych. Art. 21 pkt 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwalnia z podatku dochodowego gospodarstwa prowadzące działalność agroturystyczną:

,,(zwalnia się) dochody uzyskane z tytułu wynajmu pokoi gościnnych, w budynkach mieszkalnych na terenach wiejskich w gospodarstwie rolnym, osobom przebywających na wypoczynku oraz dochody uzyskane z tytułu wyżywienia tych osób, jeżeli liczba wynajmowanych pokoi nie przekracza 5„

              Zwolnienie przysługuje każdemu, kto spełnia ww warunki nawet wtedy, jeśli osiąga dodatkowe dochody z innych działalności. W tej sytuacji dochody zwolnione z opodatkowania nie łączą się dla celów podatkowych z innymi dochodami.

              Pamiętać jednak należy, że osoby zwolnione z podatku dochodowego nie mają obowiązku prowadzenia żadnej dokumentacji, to jednak obowiązek taki wynika z innych przepisów - np. ustawy o podatku od towarów i usług.

Podatek od towarów i usług (VAT)

Graniczne kwoty obrotu określone dla celów VAT

Od 1.01.2012 do 31.12.2012

Podstawa prawna:

• Kwoty wymienione w poz. 1-5 wynikają z ustawy z dnia 11 marca 2004 r.

o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. nr 177, poz. 1054),

która określa limity obrotu w przepisach: art. 113 ust. 1, art. 2, art. 10 i art. 24.

• Kwoty wymienione w poz. 6-7 określone są w § 3 rozporządzenia Ministra

 Finansów z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2010 r. nr 138, poz. 930).

                       Zasadnicza stawka podatku VAT w Polsce wynosi 23%. Do roku 2008, dla usług hotelarskich i gastronomicznych stawka podatku VAT wynosi 7%.

                        Podatnicy zwolnieni z podatku od towarów i usług ze względu na niewielki rozmiar działalności, mają obowiązek prowadzić ewidencję sprzedaży za dany dzień.

                  Bezwzględny obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży mają rolnicy prowadzący usługi agroturystyczne. Ewidencja ta może być prowadzona w dowolny sposób - np. w formie zwykłego zeszytu (z datą i kwotą). Musi jednak pozwalać na uchwycenie przekroczenia limitu obrotu 40.000 lub 20.000 zł.

                   Brak jakiejkolwiek ewidencji może spowodować oszacowanie przychodu i opodatkowanie go w całości stawką 23%, bez możliwości żadnych odliczeń.